Strażak /Joe Hill ; z angielskiego przełożyła Anna Dobrzańska.

Book

In basket

rate

Strażak /Joe Hill ; z angielskiego przełożyła Anna Dobrzańska. - Warszawa :Wydawnictwo Albatros,2017. - 798, [1] strona ;22 cm.

Author

Hill Joe (1972- ). Autorn 2007118626 Dobrzańska-Gadowska Anna. Tłumaczenien 2016013517

Form of Work

Książki Proza

Demographic Group

Literatura amerykańska

Genre/Form

Powieść Horror

Nikt nie wie, kiedy i jak to się zaczęło. Przez kraj przetacza się nieznana dotąd plaga, połykając kolejne miasta: Boston, Detroit, Seattle... Draco incendia trychophyton, nazywane "smoczą łuską", to śmiercionośne, błyskawicznie rozprzestrzeniające się zarodniki. Najpierw malują na ciałach ludzi przepiękne "tatuaże", a potem zamieniają swoje ofiary w żywe pochodnie. Trudno sobie wyobrazić gorszy moment na ciążę, ale Harper Grayson, która spodziewa się dziecka, zamierza je urodzić. Jest pielęgniarką, widziała w szpitalu zarażone matki rodzące zdrowe dzieci i ma nadzieję, że i jej się to uda. Najpierw musi jednak przeżyć, umknąć przed Szwadronami Kremacyjnymi ścigającymi zainfekowanych. Jeśli ktoś może jej w tym pomóc, to tylko tajemniczy mężczyzna, który już raz uratował jej życie: Strażak.

zob. w.bibliotece.pl

Availability:

Wypożyczalnia Filii Kopki

All copies are currently on loan: sygn. 821.111(73)-3 (1 egz.)

Notes:

Tytuł oryginału: The Fireman,2016

Funding information note

Zrealizowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach realizacji Narodowego Programu Rozwoju Czytelnictwa 2.0 na lata 2021-2025

Reviews:

"Strażak" Joe Hilla jest postapokaliptyczną wizją świata, która jak przyznaje sam autor, jest jego własną wersją "Bastionu" Stephena Kinga, ale dodatkowo nasączoną benzyną i podpaloną. I faktycznie w trakcie lektury czuć wyraźną inspirację twórczością Kinga, ale nie tylko, ponieważ wyczuwa się również wpływ takich powieści jak "451 stopni Fahrenheita" Ray'a Bradburego, "Drogi" Cormac'a McCarthy'ego, czy "Władcy Much" Williama Goldinga. (...)
Joe Hill prowadzi nas przez świat, który gwałtownie obraca się w popiół, w którym każdy dzień jest dla ludzi jedenastym września. "Strażak" to nie tylko znakomita postapokalipsa z elementami horroru, to także niezwykłe studium psychologiczne człowieka, znajdującego się w sytuacji ekstremalnej jakim jest śmiertelna epidemia i konieczność przystosowania się do nowych warunków. Stany zagrożenia zwykle prowadzą do przemocy, walki o władzę, zdrad, czy nawet fanatyzmu pseudo-religijnego. Joe Hill nie tylko prezentuje te wszystkie elementy, łączy je z imponującym efektem, od czasu do czasu nasycając je oprócz benzyny patosem, czasem zachwycając scenami tragikomicznymi, często nawiązującymi przy tym do popkultury.
Joe Hill w swojej powieści zwraca uwagę na fakt, że epidemia nie stanowi dla ludzkości bardzo odległego zagrożenia, jest natomiast czymś, co codziennie infekuje mikrokosmos naszego codziennego życia. To coś z czym musimy się zmagać przez cały czas, walcząc z przeciwnościami udowadniamy jakimi ludźmi w rzeczywistości jesteśmy. W "Strażaku" oczami Harper możemy obserwować jak przeciwności, tutaj w postaci smoczej łuski, mogą wydobywać najlepsze i najgorsze cechy naszego gatunku. O człowieczeństwie świadczą tutaj najprostsze gesty, które w warunkach walki o przetrwanie stają się rzadkością.
W "Strażaku" najważniejszą rolę odgrywają ludzie i ich postępowanie, które jest świadectwem zachowania przez nich człowieczeństwa. W centrum uwagi Hilla znajdują się relacje międzyludzkie i pytanie które przy okazji stawia pisarz, co oznacza być przyzwoitym człowiekiem i jak daleko może się posunąć człowiek, by zapewnić ochronę i bezpieczeństwo sobie i tym którym kochamy. Z powieści wysnuwa się bardzo smutny wniosek, największym zagrożeniem dla człowieka nie jest epidemia, czy ogień, największe niebezpieczeństwo stanowi drugi człowiek.
Joe Hilla rozpala w czytelniku ogień, który tli się przez całą lekturę powieści, wzbudzając emocje i przerażając. Postapokalipsa, która wciąga, trzyma w napięciu, uderza i wzrusza dzięki eksploracji ludzkich relacji. "Strażak" to niezwykła oda do prostych rzeczy, najprostszych gestów, które świadczą o naszym człowieczeństwie. Banalnych, jak łyżeczka cukru, która czasami potrafi zdziałać cuda.
Gorąco i ogniście polecam.
Marta Ciulis- Pyznar