SOWA OPAC : Katalog księgozbioru Biblioteki Publicznej w Rudniku nad Sanem

Książka

W koszyku

oceń

Madame Pylinska i sekret Chopina / Eric-Emmanuel Schmitt ; tłumaczenie Łukasz Müller. - Kraków : Znak Litera Nova - Społeczny Instytut Wydawniczy Znak, 2019. - 90, [1] strona ; 20 cm.

Autor

Schmitt Éric-Emmanuel (1960- ). Autor Müller Łukasz. Tłumaczenie

Forma i typ

Książki Proza

Przynależność kulturowa

Literatura francuska

Temat

Chopin, Fryderyk (1810-1849) Schmitt, Éric-Emmanuel (1960- ) Muzyka Tęsknota

Gatunek

Powieść autobiograficzna

Kiedy Red Stevens umiera, wszyscy członkowie jego rodziny jednoczą się w zachłannym oczekiwaniu na wielomilionowy spadek. Okazuje się jednak, że bogaty staruszek miał swoim bliskim do przekazania coś znacznie cenniejszego niż pieniądze... Młody Jason otrzymuje od swojego stryjecznego dziadka szereg instrukcji, które mają doprowadzić do tego, że egoistyczny i arogancki chłopak przemyśli swoje życie i pojmie, co w nim naprawdę najważniejsze. Pomagają mu w tym nowi przyjaciele, między innymi siedmioletnia Emily, z niezwykłą pogodą ducha zmagająca się z ciężką chorobą. Jeżeli Jasonowi uda się wykonać wszystkie zadania, na końcu drogi czeka na niego bezcenny dar. Życie jest drogą, którą jedni przejdą bezmyślnie, a inni świadomie - obserwując, słuchając, wyciągając wnioski z doświadczeń, wypełniając tę podróż sensem. Ta powieść uwrażliwia na wybór właściwego kierunku. Można przeczytać tę książkę w jeden wieczór, historia jest wciągająca. Zachęcam jednak, by zaprzyjaźnić się z nią na dłużej, porozmyślać nad przekazem każdego z rozdziałów, może nawet coś w sobie zmienić. Polecam nie tylko młodym! [Replika, 2014]

zob. w.bibliotece.pl

Status dostępności:

Wypożyczalnia Rudnik nad Sanem

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 821.133.1-3 (1 egz.)

Strefa uwag:

Tytuł oryginału: Madame Pylinska et le secret de Chopin, 2018

Uwaga ogólna

Tytuł oryginału: "Madame Pylinska et le secret de Chopin" 2018.

Recenzje:

Bez dwóch zdań jest to najbardziej osobista z dotychczasowych książek napisanych przez Erica-Emmanuela Schmitta. Po raz pierwszy też francuski pisarz mówi wprost o swych „zażyłych relacjach” z Polską i ogromnym sentymencie, jaki żywi do naszego kraju. To za sprawą pewnej dość ekscentrycznej kobiety, która uczyła go gry na pianinie… i Chopina.
Madame Pylińska, z pochodzenia Polka zaszczepiła w Ericu nie tylko miłość do muzyki (na dodatek nie byle jakiej, (...) bo mowa tu o samym Chopinie), ale wyzwoliła w nim również prawdziwe przeznaczenie. Być może gdyby nie ona i jej dość niekonwencjonalny sposób nauczania, Schmitt dziś nie byłby wybitnym literatem. Kim więc by został? Z całą pewnością nie drugim Chopinem, światowej klasy wirtuozem gry na pianinie. O czym w swej nowej krótkiej książce pisze Schmitt? O odwadze, którą każdy z nas nosi tak naprawdę w sobie. Autor znów skłania czytelnika do tego, aby za wszelką cenę dążył do realizacji własnych marzeń, skrywanych gdzieś głęboko w duszy pragnień. Dlaczego? Bo często to, co nam się wydaje tak odległe i nieoczywiste, pozwala odnaleźć siebie, odkryć własne JA. Tak właśnie jak Schmitt. Gdy po raz pierwszy usłyszał Chopina pokochał muzykę od zaraz, nie żywiąc dłużej urazy nawet do nielubianego wcześniej pianina. Trawiony pasją, ogromną chęcią grania utworów mistrza robi wszystko by zrealizować swoje pragnienie. Tak trafia do Madame Pylińskiej właśnie, która mimo wielu prób zagrania Chopina podjętych przez Erica nieustannie neguje jego interpretacje utworów kompozytora. Okazuje się jednak, że osobliwe ćwiczenia jakie nauczycielka zaczyna zadawać swemu uczniowi zaczynają przynosić jakiś konkretny, wyraźnie odczuwalny dla uszu efekt. Autor dzięki niej pojmuje, że to właśnie z pozoru w niewielkich rzeczach kryją się naprawdę wielkie inspiracje. Muzyka tak jak wiele innych dziedzin związanych z kulturą i sztuką wymaga ogromnej miłości, oddania i… pożądania. I choć Ericowi tylko raz udaje się „stanąć za plecami mistrza Chopina” delektuje się on swoim nieoczywistym wyborem. Wie jednak, że zagranie Chopina ponownie w sposób taki sam w jego wykonaniu będzie raczej niemożliwe, bo drugi raz nie uda mu się doznać tak głębokich uniesień, które wyzwoliłyby w nim na tyle duże pożądanie, aby zinterpretować Chopina równie doskonale.
Schmitt zatem poprzestaje na literaturze. Wybór wyśmienity!!! Jak by dziś wyglądał literacki świat bez dzieł Schmitta? Niezwykły język, świetne metafory, filozofia życia i te wysublimowane puenty… Uwielbiam delektować się każdym słowem z jego książek i powoli smakować ich „melodię”, mając stale ochotę i nadzieje na więcej i więcej…